Obce – usłyszałem

Dzisiaj rozmawiałem z panem doktorem z dziedziny nauk społecznych. Oto jakie zdanie wypowiedział (z dezaprobatą):

Jaki jest sens rozmawiać o rozmawianiu?

Aż dziw bierze, że taki człowiek ma doktorat! (i do tego w zakresie nauk społecznych!)

„Czasem mi się wydaje, że gram w filmie o sobie samym”

(z filmu „Sexify”, seria 2, odcinek 7)

… bardzo skłania do refleksji 😉

Dzisiaj przytoczę dwa pleonazmy.

Pierwszy to ten, który dzisiaj usłyszałem:

• Błędy są niezamierzone.

Inaczej nie może być! W przeciwnym bowiem razie byłby to bowiem „błąd zamierzony”, a taki błąd – to nie błąd!

Drugi jest następujący:

• Pozory mylą!

Właśnie! – bo wszak taka jest ich definicja…

Babcia (ze strony ojca) zwykła mówić:

1. Co dwie głowy – to nie jedna!
2. Ile człowiek umie języków – po tylekroć jest człowiekiem.

Pierwsza z nich mówi, że społem można osiągnąć więcej niż solo.

Druga z kolei niesie z sobą co najmniej dwa przesłania: Im więcej znasz języków:

• z tym większą liczbą osób się dogadasz,
• tym większy będziesz miał ogląd na świat (bo poszczególne języki z różnych perspektyw go opisują).

Niemniej jednak, obie te sentencje mówią też to samo:

Im więcej – tym lepiej .

Kiedyś będąc w księgarni przypadkowo „podsłuchałem” jak jedna z klientek mówiłą do swojej znajomej:

Czasem warto jest kupić książkę dla dwóch zdań, które się w niej znajdują…

„Święta prawda” 🙂

Zaprosiłem dorosłą autystkę do szkoły specjalnej, głównie dla dzieci autystycznych, by opowiedziała im jak jako autystka radzi sobie w dorosłym życiu (można!). Po przedstawieniu się i krótkim wprowadzeniu, przeszliśmy do pytań. Z jednego wyszło, że pani dużo jeździ po świcie. Następnie pojawiło się pytania:

Jaka kultura jest Pani najbliższa?

Oto jej odpowiedź:

Kultura osobista 🙂